Jako dziecko uwielbiałam roztrząsać wyimaginowane dylematy. Jeden z nich brzmiał: „Gdybyś mógł wybrać, czy chcesz być nieskończenie mądry, nieskończenie dobry, czy nieskończenie piękny, to jaka byłaby twoja decyzja?”.
O ile dobrze pamiętam, męczyłam tym dość długo rodzinę i znajomych, by wreszcie orzec, że należy wybrać mądrość, bo dobro będzie z niej wynikać w sposób naturalny, podobnie jak umiejętność zarobienia pieniędzy, które będą mogły posłużyć do wykonania dowolnej liczby niezbędnych operacji plastycznych. Może nie był to szczególnie głęboki model, ale jak na 6-latkę to i tak całkiem nieźle 🙂
Minęło kilkadziesiąt lat. W zaprzyjaźnionym mieszkaniu filozofa z dużą biblioteką natknęłam się na pozycję „Przetrwają najpiękniejsi”. Uśmiechnęłam się do odnalezionego w niej motta. Jak się okazuje, podobna trójka fascynowała również Platona, on jednak nie starał się (chyba) dokonać wyboru, tylko przyjął, że wszystkie trzy kierunki są podobnie istotne.
„Trzy życzenia każdego człowieka – być zdrowym, wzbogacić się w uczciwy sposób i być pięknym”.
Platon, cyt. za „Przetrwają najpiękniejsi”
Stąd blisko już do tytułowej trójki. Myślę, że każdy element jest ważnym składnikiem spełnionego życia – i że są one, wbrew pozorom, niemalże tożsame, a przynajmniej oparte na tym samym mechaniźmie. Tą podstawą jest dla mnie miłość, której obecność pozwala na swobodny przepływ. Już tłumaczę.
Miłość i strach
